Ce Soir Lafayette!

Om half negen 's ochtends spreken we af in de ontbijtzaal beneden in het hotel. Sasha zit er net als wij de lift uit komen. We hebben allemaal lekker geslapen en kunnen hier onze energie weer voeden met geroosterd brood, wat yoghurt en een sapje. Na het ontbijt worden alle spullen weer zorgvuldig in de auto verdeeld en kunnen we ons avontuur voortzetten.

Vandaag rijden we vanuit Dallas in Texas naar Lafayette in Louisiana. De rit duurt zo'n zes uur en is eerlijk gezegd niet heel interessant. De grote highway rijdt prima door en het is er niet erg druk, maar de omgeving is niet erg bijzonder. Doordat we hier en daar een groot reclamebord tegen komen merken we dat we in Amerika zijn, anders zou het net zo goed de Noordoostpolder kunnen zijn. Aan grote groene bomen geen gebrek, maar zelfs de heuvels verdwijnen langzaam en voor we het weten rijden we over een groene pannenkoek. 
Onderweg doen we nog even een lunch scoren bij Buc-ees. De benzinepomp is drie keer zo groot als onze Albert Hein en heeft alles wat je maar kan bedenken. Bovendien kan je daar uitgebreid een lunch aanschaffen.

Met alle drie een wrap en een grote beker drinken rijden we weer de grote snelweg op. Elske rijdt vandaag voor het eerst in de grote Dodge Caravan en zit prinsheerlijk in de leren stoel. De auto is werkelijk fantastisch en van alle gemakken voorzien. Sasha heeft een eigen muziek playlist op haar telefoon staan met veel nummers die wij ook leuk vinden, dus al zingend rijden we langs de bomen. Zo nu en dan doen we even de ogen dicht en Sasha kijkt zelfs nog een film achterin. Het is een lange rit, maar voordat we er erg in hebben rijden we rond 18:30 Lafayette binnen.

Onderweg zagen we zo nu en dan al wat Franse naamborden. Het gebied is vroeger deels ingenomen door de Canadese immigranten, die in dit gebied hun eigen communiteit hebben opgezet. De naam Canadians werd door de Amerikaanse bevolking al snel verbasterd tot Cajuns. Met hun eigen (Franse) taal, voedsel en muziek is het hen gelukt om hun Canadese tradities voort te zetten in het zuiden van Louisiana. Een prachtig gebied waar de gemiddelde Amerikaan niet wilde wonen vanwege de vele moerassen. Ik denk dat er een grote groep inmiddels van terug zou komen.

Direct als we de woonwijk van Lafayette binnen rijden, vallen we om van verbazing. Wat een prachtige omgeving is dit! De mooie houten huizen en de enorme groene omgeving zijn werkelijk uniek te noemen. Dan rijden we de straat in van ons hotel en vallen we helemaal stil. Het prachtige statige gebouw kijkt ons vriendelijk aan, alsof het ons uit zichzelf uitnodigt. Vannacht slapen we in Plantation Mouton. Een honderd jaren oude herenhuis gebouwd in Louisiana stijl. We zijn zo onder de indruk dat we eerst er een paar keer omheen rijden. De witte voorzijde met de statige palen die het balkon dragen, de voortuin met de eeuwenoude bomen. Alles ziet er prachtig uit. 

Aan de zijkant kunnen we de auto het terrein op rijden en kunnen we de gebouwen beter bewonderen. Op afstand zie ik een kleiner huisje staan. Het is het oude slavenhuis. Nu is het een onderdeel van het hotel, maar in de tijd van de slavernij, woonden hier de donker gekleurde werknemers. Een vreselijke periode waaraan een hoop mensen liever niet aan herinnert worden. En zoals bekend is, worden veel verhalen ook wel weggestopt. Ook hier. Als ik er naar vraag wordt er verteld dat ze hier mensen inhuurde vanuit de gemeenschap en nooit zelf slaven hebben gekocht. Uiteraard is deze generatie niet verantwoordelijk houden voor de daden van hun voorouders. 

Margret is de dame die ons het huis laat zien en zodra we binnenstappen zijn we als betoverd. Binnen is het sprookjesachtig mooi en wanen we ons in Paleis Soestdijk. Ook het oude slavenverblijf is indrukwekkend te noemen en omdat het rustig is mogen we kiezen van haar. Ik laat Elske en Sasha beslissen en slapen we straks in het grote huis. 

In de auto hebben we veel gegeten, dus diner kunnen we overslaan. Van Margret krijgen we een goede tip: Randol's. Na tien kilometer komen we bij de club aan. Een typische Amerikaans restaurant met kroeg en podium met dansvloer. Op het podium staat Lee Benoit te spelen. Hij en z'n band spelen traditionele Cajun en Zydeco muziek. Echt super. Alledrie belanden we op de dansvloer, wanneer we te dans worden gevraagd door een paar lokale bewoners. Sasha en Elske twijfelen eerst nog, maar al vrij snel doen we mee met de two step. De typische Cajun-dans is gelukkig makkelijk te leren.

Als we aan het einde van de avond terug rijden, onweert het verschrikkelijk hard. Ik denk dat ik nooit eerder zoveel bliksemflitsen bij elkaar heb gezien. Als we bij het hotel aan komen rijden, staat de eigenaar  klaar met een paraplu. Alsof we de konings familie zelf zijn. Thuis gekomen gaan we douchen en vallen heerlijk in slaap in het prachtige, oude, maar fantastische bed.