Hallo lieve Sasha!

Het is vandaag vrijdag de eerste juni wat betekent dat we vanmiddag naar onze Sasha vliegen, maar ook dat we weer een ander gedeelte van Amerika gaan bekijken. Op dat moment voelt dat nog vreemd en vinden we het vooral heel erg jammer voor haar dat het voorbij is. We hebben gisteravond bijna alles al ingepakt dus nog een paar spullen, dan zijn we er klaar voor.

Eerst om acht uur ontbijt natuurlijk, maar omdat we in een Bed and Breakfast zitten krijgen we niet zomaar een ontbijt. De dames die werkzaam zijn in de keuken maken omelet naar keuze en toast met zelf gemaakte jam. Goede koffie (volgens Elske) en jus d’orange en we zijn helemaal verzadigd. Natuurlijk nog even met alle personeelsleden praten over onze reis en over Nederland.  Sommige zijn echt in Nederland geweest en heel erg enthousiast, maar verder wil bijna iedereen een keer Nederland bezoeken.

Even voor negen uur rijden we het fantastische Deadwood uit. En hebben we wederom een hoog California gevoel bij de Hills (heuvels) of Deadwood. Op ons gemak rijden we naar Rapid City waar ons vliegtuig om 12:21 vertrekt richting Dallas Fort Worth in Texas. Het afhandelen van de huurauto en inchecken van onze bagage gaat heel erg vlot en voor we het weten staan we bij de gate op onze aansluiting te wachten. Het is een klein vliegtuig, maar dat merk je niet met vliegen. Na twee uur in de lucht te hebben gehangen, wordt het vliegtuig weer netjes op de grond gezet en staan we op de grote luchthaven van Dallas Fort Worth. Ook de autohuur gaat vlot en we rijden richting ons Microtel Hotel. Een standaard budget hotelketen, met het standaard ontbijt buffet. We hebben een suite gekregen wat wel iets ruimer is. We brengen onze koffers naar onze hotelkamer, zodat we meteen door kunnen rijden naar Sasha, Kay (hostmother) en Maiju (Finse medestudent).

Helaas gaat niet alles vlot vandaag. Onze TomTom begrijpt niet van het adres en heeft een lager nummer gevonden. De bedoeling s dat we daar naar toe rijden en we daar kijken naar het hogere huisnummer. Onderweg over de highway rijdend, verbazen we ons over de grote auto’s maar ook over de slechts kwaliteit van de wegen in Dallas en de buurt waar we door heen rijden. Want deze buurt is echt niet zo mooi en we zien een hoop armoede en ellende. 

Het verbaasd ons ten zeerste omdat we van Sasha nog nooit iets gehoord hebben hierover. We zijn op het juiste adres, maar de nummering stopt op 4400, terwijl we 5700 moeten hebben. We rijden naar een kerk aan de overzijde, zij beweren immers altijd de juiste weg te weten. De donkere dame kijkt op ons adres briefje en snapt er weinig van. Nee dat kan niet hier zijn. De postcode is aan de andere kant van de stad! Huh, maar bedoel je dat… Yep, er is eenzelfde straatnaam maar dan in BenBrook, wat ook Dallas Fort Worth is, maar dan met een andere postcode. Ik kijk op de TomTom op de kaart en zie nu het meer waaraan Sasha woont. Op dit moment staat we geheel aan de andere zijde. We zouden tussen 17:30 en 18:00 bij ze aan tafel schuiven, maar daar zijn wel al voorbij en bellen lukt niet met onze abonnementen. Balen dus. Daarbij pakt de TomTom nog steeds niet het juiste adres en moeten we dus maar een beetje gaan gokken. Gelukkig zit de kaart behoorlijk in mijn hoofd, dus ik begin op de bonnefooi te rijden. 

Na vijftig minuten rijden staan we vlak bij het meer en zien we iemand zijn hond uit laten. Gelukkig kan zijn zoon ons op weg helpen en krijgen we te horen dat we slechts drie straten verwijderd zijn van het juiste adres. Super, mijn richtingsgevoel doet het nog altijd!

We rijden een stuk terug en langzaam sturen we de grote Dodge Caravan langs de huisjes langs het meer. Dan ineens zie ik een tuin met hangmat en herken ik deze van de foto. Dit is het!

Als we aanbellen komt daar onze Sasha aangehold. Achter haar aan lopen Kay en Maiju. We vallen elkaar in de armen natuurlijk en hier en daar een kleine traan van blijdschap, maar ook nervositeit, omdat we drie uur later dan gepland aangekomen zijn. Gelukkig is alles te verklaren en is alles goed met ons, maar spannend was het wel even. Eenmaal binnen kunnen we volop verhalen delen en steeds even aan elkaar zitten. Toch voelt het meteen weer als gewoon. Sasha hoort natuurlijk ook gewoon bij ons, maar het is toch een beetje vreemd na zo’n lange periode.  We gaan met z’n allen aan tafel, met salade en ribs vlees. En voor Elske heeft Kay een vegetarisch groentemaaltje geregeld. Super!

Na een paar uur bijgepraat te hebben, nemen we afscheid van Sasha en spreken we af dat we zaterdag bij het stadium afspreken om acht uur voor het Graduation event. (Diploma-uitreiking van highschool). 

Na een autotrip door het donker terug, gaan we lekker slapen. Blij dat we Sasha hebben gezien en blij dat alles goed is gegaan uiteindelijk. Met een glimlach slapen weer heerlijk in!